قالبگیری ایمپلنت دندان به روش‌های مختلفی انجام می‌گیرد. هر کدام از این روش‌ها در شرایط مخصوص به خود و با تشخیص دندانپزشک استفاده می‌شود که در این مقاله به آن‌ها پرداخته‌ایم.
قالبگیری ایمپلنت به روش اپن تری
چون این روش از دقت بسیار بالایی برخوردار است، بیشتر دندانپزشکان و متخصصان از این روش برای قالبگیری ایمپلنت استفاده می‌کنند. دیگر مزایای قالبگیری ایمپلنت به روش اُپن تری به شرح زیر است:
- روش قالبگیری تری باز اجازۀ دسترسی مستقیم به فیکسچرهای ایمپلنت را به دندانپزشک می‌دهد.
- این قالبگیری در مواقعی که ایمپلنت‌های کاشته شده موازی نیستند کاربرد زیادی دارد، چرا که به راحتی می‌شود از ایمپرشن کوپینگ‌ها قالب گرفت. اتصال کوپینگ‌ها از عواملی است که به بالاتر بردن دقت قالب گیری کمک می‌کند.
- در این روش با استفاده از ایمپرشن کوپینگ‌های باز، جا به جایی اجزا در زمان برداشت قالب به حداقل می‌رسد.
مراحل قالبگیری ایمپلنت به روش اپن تری
ابتدا سلامت لثه را چک می‌کنیم. لثه باید صورتی باشد و خونریزی، التهاب و تورم نداشته باشد. در واقع مرحله هیلینگ بعد از جراحی کامل شده باشد.
هیلینگ را باز کرده و از جای خود در می‌آوریم. سپس داخل لثه را چک می‌کنیم که التهاب و تورم نداشته باشد و آماده قالبگیری باشد.
از ایمپرشن کوپینگ اپن تری استفاده می‌کنیم. این ایمپرشن کوپینگ دارای آندرکات جهت گیر کردن به ماده قالبگیری، یک پین بلند که از تری بیرون بزند و هگز که فیکسچر ما درون آن فیکس می‌شود، است.
ایمپرشن کوپینگ را آرام داخل فیکسچر فرو می‌کنیم. با دست کاملا ایمپرشن کوپینگ را سفت می‌کنیم تا از جایش تکان نخورد. حال می‌توانیم قالبگیری را انجام دهیم. ابتدا تری مناسب را انتخاب می‌کنیم و امتحان می‌کنیم که حتما روی فک بنشیند.
تری که روی فک نشست پیچ ایمپرشن کوپینگ از داخل تری بیرون می‌زند. به همین دلیل به این روش اپن تری گفته می‌شود. یعنی در تری یک اپنینگ ایجاد کرده‌ایم.
هر دو ماده قالبگیری را با هم روی تری می‌گذاریم. دقت کنید که تری حتما باید سر جای قبلی خود گذاشته شود.
لب بیمار را آزاد می‌کنیم که به لبه‌های تری گیر نکند. تری را فشار می‌دهیم و سر پیچ ایمپرشن کوپینگ را قبل از اینکه پوتی سفت شود با دست آزاد و تمیز می‌کنیم. همیشه در محلی که آچار داخل ایمپرشن کوپینگ می‌رود، مقداری پوتی نیز وارد محل می‌شود که آن را در می‌آوریم تا بعدا بتوانیم با آچار ایمپرشن کوپینگ را باز کنیم.
سپس ماده قالبگیری را چک می‌کنیم و وقتی که ماده سفت شد، پیچ ایمپرشن کوپینگ را با کمک آچار باز می‌کنیم. آچار را می‌چرخانیم تا صدایی مانند صدای هرز چرخیدن پیچ بشنوید. این صدا به این معناست که پیچ را می‌توانیم با دست کمی دربیاوریم. حالا می‌توانیم تری را با یک حرکت دربیاوریم. مراقب باشید که تری تکان نخورد و با دست همیشه تری را ساپورت می‌کنیم. به هیچ عنوان تری را به حال خود رها نکنید. چراکه اگر تری تکان بخورد قالبگیری دقت خود را از دست می‌دهد.
قبل از اینکه لثه کلپس کند و بستن هیلینگ کار دردناکی شود، دوباره هیلینگ را سرجایش پیچ می‌کنیم. الان می‌توانیم یک وایت رکود و یک قالب فک مقابل بگیریم و کار قالبگیری ما انجام شده است.
قالبگیری ایمپلنت به روش کلوز تری
از این روش قالبگیری هنگامی استفاده می‌شود که:
- تعداد ایمپلنت‌ها کم باشد و در عین حال موازی هم کاشته شده باشند.
- همچنین محدودیت در باز کردن دهان بیمار می‌تواند از عوامل استفاده دندانپزشک از این روش قالبگیری ایمپلنت باشد.
مراحل قالبگیری ایمپلنت به روش کلوز تری
در این روش ابتدا هیلینگ کپ باز می‌شود و ایمپرشن کوپینگ مناسب قالبگیری کلوز تری در دهان بسته و محکم می‌شود.
روی سر امیپرشن کوپینگ جای پیچ را با ماده‌ای می‌پوشانیم تا ماده قالبگیری در آن نفوذ نکند. سپس لایت بادی اطراف ایمپرشن کوپینگ تزریق می‌شود و در نهایت تری حاوی ماده هوی بادی روی این دندان‌ها و ایمپرشن کوپینگ برگردانده می‌شود. تری ماده لایت بادی را اطراف ایمپرشن کوپینگ فشرده می‌کند. بعد از گذشت زمان کافی، حدودا چهار دقیقه، تری را خارج می‌کنیم و ایمپرشن کوپینگ سر جای خود باقی می‌ماند.
پیچ ایمپرشن کوپینگ را باز و آن را از جای خود خارج می‌کنیم سپس دوباره هیلینگ کپ را می‌بندیم.
در مرحله بعدی ایمپرشن کوپینگ به آنالوگ فیکسچر متصل می‌شود و در قالب سر جای خود فشرده می‌شود تا کلیک کند و بنشیند. جینجوال رپلیکا قرار می‌گیرد، گچ ریخته می‌شود تا کست نهایی حاصل شود.
جمع بندی
در مطالب بالا سعی کردیم تمام مراحل قالبگیری ایمپلنت دندان به هر دو روش را کامل توضیح دهیم. همانطور که پیش‌تر گفتیم ترجیح دندانپزشکان و متخصصان این است که از روش قالبگیری اپن تری استفاده شود، چرا که دقت کار را بالاتر می‌برد. اما شرایط خاص افراد و تشخیص دندانپزشک منجر به استفاده از روش‌های دیگر نیز می‌شود.